daar zijn we weer!

Hallo Allemaal,

Nou het is nu zondagavond en ik moet me er echt even toe zetten het een en ander op te schrijven. We komen net terug van een etentje met de senior sales manager van het hotel. Was wel aardig maar ik besteed mijn zondagavond liever anders! Ik merk dat alles voor mij hier wel “gewoon” begint te worden. Dat wil zeggen dat ik mijn ritme met de kids enzo goed heb gevonden. Betekent ook dat ik echt goed moet nadenken wat ik jullie allemaal wil vertellen omdat verschillende dingen vanzelfsprekend beginnen te worden.

Nou te beginnen met afgelopen weekend. Zaterdag zijn we toch maar op zoek gegaan naar een winterjas. Bleek uiteindelijk deze week niet nodig te zijn want het was de hele week 18 graden! (effe wat anders dan bij jullie). Maar op de Fuji Mao (groot winkelgebied) toch maar wat gaan zoeken. Eigenlijk zijn we in de eerste winkel meteen geslaagd. Olaf vond een hele stoere oranje winterjas en heeft deze meteen gekocht. Toen zag ik voor mijzelf ook een leuke en heb die ook gekocht (was toeval dat deze ook oranje was). We vallen dus nu helemaal op met twee blanke kindjes en twee oranje jassen! We lekker Nederlands! Nou mogen jullie eens raden wat we voor die twee jassen samen kwijt waren………………. Jawel 32 euro!! Verder hebben we hier in een kinderkledingzaak nog twee pyjamaatjes voor de kids gekocht en een broek voor sam. Kregen we bij deze aankoop ook nog een mooie drinkbeker voor sam. Die was helemaal blij! Natuurlijk tussendoor nog een lekker ijs gegeten bij Mc donalds. Oja, ook nog twee sweaters en een joggingbroek voor Olaf gekocht voor ongeveer 8,5 euro! Dus is wel lekker winkelen hier! Maar ik wil ook nooit meer horen dat het druk is in Nederland. Wij weten echt niet wat druk is! Nederland is hierbij vergeleken lekker rustig (ook op zaterdag en koopavond). Hier is het pas druk!

Nou zondag hebben we letterlijk grote hoogte bereikt. Het was een heldere en zonnige dag en we zijn met de kabelbaan naar de top van de berg hier gegaan samen met Patricia, Peter en Remco. Nou als je beneden je kaartje koopt weet je nog niet hoe het er allemaal uitziet. Was voor mij wel goed anders was ik nooit meegegaan. Eenmaal aangekomen bij de instapplaats kreeg ik wel de zenuwen. Wij hebben dan toch twee kinderen een tas en een camera bij ons (en een moeder die niet zo van deze dingen houdt!). Dat instappen, gaat dus als volgt: je wordt door twee chinezen op een plek neergezet en achter komt dan het bakje aan waar je in moet zitten. Dus die kabelbaan staat niet stop zodat je rustig even goed kan gaan zitten! Nou Olaf had koen op de buik, Sam opgetild (ergens aan zijn zij hangen) en de camera. Ik had genoeg aan mezelf en de tas. Als je dan eenmaal zit moet snel die “beveiligingstang” over je heen en dan ben je op weg naar boven. Terwijl ik dus in dat bakje zit word ik helemaal zenuwachtig. Ik zat me meteen al druk te maken hoe ik dadelijk boven moet uitstappen. Nou Sam vond het prachtig. Ik moet zeggen je hebt ook erg mooi uitzicht (en ja je gaat erg hoog). Ik was heel druk aan het babbelen dat Olaf op een gegeven moment zegt dat het wel lukt als we boven zijn. Het voordeel was wel dat Peter en Patricia in het bakje voor ons zaten. Peter stond me letterlijk op te wachten om me op te vangen. Ik had al hele scenario’s bedacht dat ik me uit dat bakje zou gooien en meteen plat op de grond zou gaan liggen (zodat dat bakje over me heen kan gaan). Of zoals ik tegen Olaf al heel zenuwachtig had gezegd dat ik gewoon blijf zitten en meteen terug naar beneden ga als ik denk dat ik er niet uit kom (maar ja, dan heb ik beneden ook een probleem). Al met al viel het mee en ben ik met tas en al uit het bakje weten te komen. Ik had welk wat last van trillende benen daarna.

Nou eenmaal uit de kabelbaan zijn we verder omhoog gelopen zodat we nog beter uitzicht hadden. Nou dit was helemaal klim en klauter werk. Over de rotsen en langs de afgrond. Mam, als je me gezien had had je me voor gek verklaard. Ik had voor het gemak ook mijn hakken aangedaan! Maar uiteindelijk hebben we daar op die top van de berg even “lekker” gezeten (Sam mocht van mij nauwelijks bewegen, ik zag hem al de afgrond in vallen). Ik moet zeggen je hebt wel een geweldig uitzicht over Nanjing. De foto’s die bijgevoegd zijn, zijn genomen vanuit de kabelbaan. Boven op de berg hebben we vooral gefilmd. Olaf heeft dat klimwerk over de rotsen dus gedaan met Koen op de buik en Sam op zijn nek! Had hij erg veel bekijks mee. Patricia was mijn rots in de branding en heeft mij weer veilig naar vaste grond geholpen. Dan weer lekker naar beneden met de kabelbaan en genieten van het uitzicht (duurt ongeveer 25 minuten). Al met al was het voor mij een dag vol hoogtepunten! Sam staat trouwens nog leuk op de film: Ik vraag hem:” vind je het mooi Sam?” waarop Sam zegt: “ja, waar is de kabelbaan nou?”.

Dinsdagavond heb ik nog even met Theo Klebach (voor de kenners) een biertje gedronken in het hotel aan de overkant! Hij was ook even voor twee dagen in China. Was wel lachen!

Natuurlijk ben ik de rest van de week lekker met Patricia en de kids op pad geweest. Naar het park en de Purple Mountain. We hebben zo’n geluk met het weer! Het is hier nog lekker nazomer weer! Wat betreft deze heerlijke uitstapjes weet ik dus niet meer wat ik moet opschrijven. Het is gewoon erg gezellig. Sam en Remco spelen echt met niks. We zitten dan bij een of andere tombe en zij zijn bezig met boodschappen doen, koffie maken en verstoppertje spelen. Ook woonde deze week kabouter Plop in een boom en daar hebben we dus enige tijd gestaan. Want kabouter Plop moest ook vanalles hebben en zien! Ik heb het geloof ik niet zoveel over Koen. Maar Koen zit lekker in zijn wagentje, krijgt af en toe een koekje en vermaakt zich prima. Als we bij een tombe zitten dan kan hij lekker kruipen en wil hij ook lekker met die andere twee meedoen. Ik zie of hoor koen nooit. Soms kijk ik in de wagen en dan zie ik dat hij in slaap gevallen is! Ook is het nog steeds zo dat als er mensen komen die met de kids op de foto willen ik ze dan koen in de handen duw! Koen vindt het allemaal OK. Oja, deze week bij de pagode in het theehuis gezeten en heerlijke thee gedronken (die ik later gekocht heb) en iets bijzonder vaags gegeten (was ook niet echt lekker) Een soort soep met kruiden en een of ander opgerold ding erin (ik denk tofu, was niet te vreten) en gevuld met glasnoodles. Nou doen we niet nog een keer!

De hele stad begint hier ook in kerstsfeer te komen. Hier onder het hotel is een groot warenhuis en die hebben buiten een enorme kerstboom staan met een kerststal. Heel veel lichtjes. Een soort vijver met zilveren hertjes en fonteinen en rook! Echt enorm. Zoiets zie je in Nederland niet. Sam vindt het geweldig en wil er iedere keer kijken. Ook in de warenhuizen staan overal kerstbomen met flikker lampjes! Je moet je voorstellen die warenhuizen hebben hier 6 verdiepingen en 1 verdieping is ongeveer 10x de hema! Dus daar kunnen ze nogal wat kerstbomen kwijt.

Nog een leuke anekdote: Ik was voor Koen op zoek naar een majootje (we hebben er tot nu toe 1 gevonden). Ik in het warenhuis majootjes gevonden maar die waren te groot. Dus ik “vraag” (gebaar) naar zo’n miepje of ze ook een kleinere heeft. En jawel die had ze. Kom ik thuis, haal dat ding uit de verpakking…. Is het een majootje zonder voeten! Nou daar had ik wat aan!

We zijn deze week, ter ere van het afscheid van wat collega’s van Olaf, ook weer naar Dachang geweest (plek waar olaf werkt). Sam vond het in het busje weer prachtig (is ongeveer een uur rijden). We hebben daar heerlijk gegeten. We waren met een hele grote groep. En ik moest naar de wc. Ik ben ook wezen kijken, en heb toen maar besloten dat ik het wel tot thuis kon ophouden. Wat een smerige zooi! En die chinezen piesen en poepen ook gewoon met de deur open. De wc’s zijn van die gaten in de grond waar je boven moet hangen. Nou met mijn gevoel voor evenwicht begin ik daar maar niet aan!

Nou er gebeurt iedere week nog veel meer, maar als ik eenmaal achter de pc zit kan ik het me niet meer herinneren. We zitten nog maar twee weken in Nanjing en de derde week staat in het teken van de terugreis. De tijd gaat hier vreselijk hard!

Hoe is het met mijn kleine nichtje. Marleen als je tijd ziet mag je nog wel een fotootje sturen (olaf.poorter@planet.nl).


Ik geniet van al jullie reacties.
Dikke kus van ons en de groetjes uit een zonovergoten Nanjing!!