Regen in Nanjing! (maar niet lang)

Hallo allemaal,

Nou net terug van een dagje weg. Het is vandaag zondag en we zijn net naar de Under water world geweest. Veel vissen en mooie aquaria en natuurlijk een dolfijnenshow. We waren samen met Peter. Patricia en Remco. Was erg gezellig. Sam begint toch wel enige tekenen van vermoeidheid te vertonen. Is soms erg geprikkeld. Maar dat was hier (na een gesprekje met papa) snel over. Het was er vond ik niet zo druk, en dat scheelde wel. Mensen hielden zich redelijk op de achtergrond. We hebben met zijn alle een taxi gedeeld en dat is dan erg voordelig! Voor nog geen 2 euro zijn we op de plek van bestemming. Het weer is vandaag weer prima, een beetje bewolkt.

Gisteren echter was het echt slecht weer. Mijn eerste regenachtige dag in Nanjing. Is dan wel van die warme regen. Gisteren hebben we dan ook niet veel bijzonders gedaan. We zijn ’s ochtends eindelijk eens in de ontbijtzaal gaan eten! Dat hadden we nog niet gedaan (Olaf brengt normaal gesproken het ontbijt naar boven). Sam had een mooi plekje bij het raam en keek zeer geïnteresseerd waar de regen vandaan kwam.Na het ontbijt zijn we in het winkelcentrum dat in het hotel zit twee zaklampjes gaan kopen (dit omdat koen ’s nachts iedere keer wakker wordt als een van ons naar de wc gaat). In de winkel gaat zo’n aankoop als volgt: Je wijst aan wat je wilt hebben. Dan gaat een alleraardigst chinees dametje een bonnetje invullen (duurt wel even). Zij wijst dan vervolgens dat je met dit bonnetje ergens anders naar toe moet (zaklampjes mogen niet mee). Je komt dan bij een soort counter waar je het bonnetje afgeeft. Deze tweede dame vult ook het een en ander in en zet op alle velletjes een stempel. Aan dit dametje betaal je dan ook je geld. Met al deze bonnetjes ga je weer terug naar dametje nummer 1. Zijn vult wederom wat in en geeft jou een van de drie bonnetjes en je eindelijk……ook de zaklampjes!!! HOEZO VERBORGEN WERKELOOSHEID!! Ik erger me hier vaak wild om (niet handig wat in deze winkelcentra is het vreselijk warm!). Ik zei ook tegen Olaf:” hoe kunnen die mensen werken in die hitte”. Maar Olaf zei terecht dat ze echt niet werken, ze staan het merendeel van de tijd gewoon stil en ja dan krijg je het koud. Nog zo’n voorbeeld van de verborgen werkeloosheid: er staat een politieagent het verkeer te regelen op een kruispunt waar de stoplichten het gewoon doen. Hij fluit dan ook heel braaf als je groen licht hebt en gebaart dat je kunt rijden!

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Patricia en Remco (eigenlijk gaan we altijd wel samen) bij een andere Nederlandse vrouw op bezoek geweest, Nathalie. Zij zit hier al langere tijd en woont ook in een gewoon huis. Zij heeft een tweeling van 14 maanden. Twee meisjes, Iris en Merel. Koen was even groot (misschien wel groter) dan deze twee meiskes. Was een gezellige ochtend en we hebben bij haar lekker gespeeld (de kinderen althans!) en nog wat gewandeld naar een kleine speeltuin waar Remco en Sam helemaal uit hun dak gingen.

Ik had jullie al geschreven dat de stad heel erg vies is. Deels komt dat door de smog maar ook door de mensen zelf. Wat een viespeuken zijn dat. Ze spugen overal. Op straat maar ook in het restaurant en het hotel. Gewoon op de grond en het liefst gepaard met de nodige (voor ons) onsmakelijke geluiden. Verder laten ze hun kinderen totdat ze zindelijk zijn gewoon op straat plassen. Hebben ze van die handige broekjes voor die aan de onderkant open zijn. Net tijdens de dolfijnenshow zat er dus een kindje achter mij en die moest blijkbaar plassen. Nou beentjes wijd en plassen maar (op de tribune!!)!! Tja hierin ga ik maar niet mee, ik doe de kids maar gewoon een luiertje om.

Sam is trouwens al helemaal gewend aan het nemen van een taxi en het eten in het restaurant. Gisteren heb ik met de kids thuis gegeten omdat Olaf was werken en dan is Sam hevig teleurgesteld dat we niet naar het restaurant gaan. Ik zei: “we gaan zo eten”, waarop Sam zegt: “dan de schoenen aan”. Ook het in en uit de taxi klimmen, gaat als vanzelf en ook het feit dat ik hem heel stevig vast hou in de taxi is al niks nieuws meer. Gordels en autostoeltjes dat kennen ze hier echt niet. Vervolgens rijden ze dan op een tweebaans weg met zijn vieren of vijven naast elkaar. Luid toeterend om een plekje te bemachtigen. Ik zit het liefste achterin want dan zie ik het allemaal niet zo!

O ja, wat ik natuurlijk ook nog moet vertellen is dat Koen met zijn 10 maanden nu ook langs de tafel loopt en heel soms mij dan een handje durft te geven om naar mij over te stappen (lefgozer!!). Koen trekt zich overal aan op (ook aan dingen wat eigenlijk niet kan) en begint dan heel voorzichtige pasjes te zetten. Maar hij loopt hier op en neer langs de badrand en rondjes langs de tafel. Met zijn voetjes gaat het goed. De spalkjes zitten prima. Zijn huid gaat ook geweldig. Hij heeft nauwelijks ergens last van. En als ik hem vraag: “waar is papa”, dan kijkt hij mooi naar het plafond en naar de lamp!! Dus het gaat de goede kant op. Hij begint ook duidelijk te brabbelen met baba en papa en mamam, maar het heeft nog niet echt betekenis. Ook zijn tanden schieten als paddestoelen uit de grond. En als hij lacht (wat hij hier nogal eens doet) dan maakt hem dat bijzonder eigenwijs. Verder wordt zijn aar erg lang en hij heeft achter in zijn nek van die lieve krulletjes! Dus voor de opa’s en oma’s zal koen de nodige veranderingen ondergaan.

Zo hier hou ik het weer even bij. De groetjes allemaal en dikke kussen van ons uit China!!